گردآوری : معاونت علمی- دکتر داودی

ایزو فلوران داروی پر مصرف بیهوشی است که در سال 1960 توسط پروفسور راس ترل ( Ross Terrell ) ساخته شد . برند تِرِل واجد تاییدیه FDA می باشد که معتبرترین موسسه کنترل دارو در جهان است. دکتر ترل یک شیمیست نابغه بود و به تنهایی 400 دارو را به نام خود ثبت کرده است ولی بی‌شک مهم‌ترین این داروها که علم هوشبری را متحول کرده است “ایزوفلوران” است که کمپانی آمریکایی پیرامال ( Piramal critical Care) تولیدکننده آن ، به احترام این محقق بزرگ ودر زمان حیات او این دارو را به نام“ ترل” نامگذاری کرده است . ترل حلالیت کمی دارد و ضریب حلالیت خون به گاز آن پائین است، بنابراین القاي بیهوشی با آن سریع است و عمق بیهوشی با این دارو به راحتی کنترل می‌شود و به همان سرعت ریکاوری اتفاق می افتد.

اثر برCNS :

تِرِل TM در مقادیر کم اثري بر روي جریان خون مغزي و فشار داخل جمجمه اي نمی گذارد ،ترل‌ کمترین افزایش فشار داخل مغزی( ICP) را نسبت به سایر گازهای استنشاقی هوشبری ایجاد می‌کند که این یک مزیت ویژه برای این گاز می باشد. به همین خاطر در بسیاري از عمل‌های جراحی مغز بکار می رود.

اثرات سلولی-قلبی :

“ ایزو و سووفلوران” اکسیداسیون فلاوپروتئین میتوکندیایی را در میوسیت قلب خوکچه هندی افزایش می‌دهد . ایزو KATP میتوکندریایی بازسازی شده را باز می‌کند و سلول پیش ساز آمبریوژنیک قلب را در برابر استرس اکسیداسیو محافظت می کند .ترل بر خلاف هالوتان سبب نشت یون کلسیم ( Ca++) از SR نمی‌شود و در نتیجه انقباض میوکارد ساپرس نمی‌شود و سبب افزایش فرکونسی مثبت میوکارد می‌شود. پیش‌درمانی” ایزو فلوران”، مرگ سلولی القایی سیتوکین را بعد از آسیب ایسکمی- پرفیوژن مجدد را مهار می کند. ”ایزو فلوران” و“ سوو فلوران” در برابر اختلال عملکرد انقباضی القایی نوتروفیل مقاومت می کنند و از طریق کاهش تولید سوپراکسید دسموتاز اثرات تقویت میوکارد را دارند.” ایزوفلوران” مقاومت عروق محیطی را کاهش می‌دهد و در دوزهاي بالا ، بازکننده قوي عروق است. با باز شدن عروق جریان خون بهتر شده و اکسیژن رسانی به بافت‌ها نیز بهتر می‌شوند. این حالت وازودیلاتاسیون عروقی (باز شدن عروق ) درمدل‌های حیوانی دررگ‌های کرونری ( رگ‌های خون‌رسان قلب ) هم دیده شده است که موید اثر تقویت قلبی این دارو می باشد . در مجموع در مدل‌های آزمایشی حضور “ایزوفلوران” سبب کاهش حجم اینفارکشن قلبی می شود.

اثر بر سیستم تنفسی :

“ایزوفلوران” علی‌الرغم بوي تند‌ي که دارد باعث” برونکواسپاسم” ( تنگی مجاری تنفسی ) در افراد سالم نمی‌شود. ترل می‌تواند دپرسیون تنفسی ایجاد کند، سرعت تنفس افزایش میدهد و در نتیجه فشار CO2 را بالا می برد .“ترل وسوجورن” مقاومت سیستم تنفسی در بیماران COPD را کاهش می‌دهد و به “ونتیلاسیون” ریه کمک می‌کند. مواجهه سلول‌های ایزوله ریه با” ایزوفلوران” به طور قابل توجهی عامل “آلفا یک” را افزایش می‌دهد. این عامل پاسخ‌گویی به “هیپوکسی” را افزایش می‌دهد و در نهایت اثرات حفاظتی ریه در آسیب‌های حاد ریه رادارد . در مدل‌های آزمایشی ( در ریه موش ) “ ایزو فلوران” در برابر صدمه“ پرفیوژن” مجدد، اثر حفاظتی دارد. در موش‌ها “ایزوفلوران” سبب کاهش آسیب ریوی القایی ونتیلاتور ( VILI) می‌شود . این پروسه از طریق کاهش سطوح “سیتوکین” و کموتاکسی “نوتروفیل‌ها” و در نتیجه کاهش التهاب انجام می گیرد.

اثربر عضلات :

“ ایزوفلوران” اثر شل‌کننده روي عضلات ارادي دارد و همینطور اثر داروهای شل‌کننده را افزایش می‌دهد و به همین دلیل عمل اینتوباسیون را تسریع می کند . در مجموع تِرِل به علل زیر مورد توجه وعلاقه متخصصین بیهوشی قرار گرفته است. - ICP را بالا نمی‌برد ودر عمل‌های مغزی کاربرد ویژه دارد. - شل‌کننده خوب عضلانی است. - ریکاوري سریع دارد . - اثر حفاظتی قلبی دارد و اغلب برون ده قلبی را تغییر نمی دهد. - حساسیت قلب را به اپی نفرین بالا نمی برد . - اثر حفاظتی بر سلول‌های ریه دارد و برونکواسپاسم نمی دهد.